مطالعات لایه¬نگاری در تپة باستانی ده نو (خوزستان)

تپة ده نو در مطالعات سطح­الارضی محققین آمریکایی در خوزستان شناسایی و در سال‌هایی ١٩٦٨ و ١٩٧٠ میلادی توسط استو (Steve) مورد بررسی قرار گرفت که طی آن چند آجر کتیبه­دار یافت شدند. گنجوی و کارتر (Carter) نیز در آنجا چند نمونه آجر کتیبه­دار پیدا کردند. قدیمی­ترین آجرنوشته یافت شده مربوط به دوران حکومت پادشاه ایلامی، ایگی هلکی در حدود قرن چهاردهم پیش از میلاد می­باشد. پس از او از دیگر شاهان ایلامی، شوتروک ناهونته و پسرش کوتیر ناهونته نیز آجرنوشته هایی به دست آمده که  کتیبه­های تمامی این شاهان حکایت از ساخت و مرمت معبدی برای الهه منزت دارد. در سال ١٣٧٩ خورشیدی بررسی سطح­الارضی تپة ده نو توسط بهزاد مفیدی صورت گرفت. با توجه به نتایج این بررسی­ها و همچنین اندازه­گیری­های ژئوفیزیکی بخشی از تپه در سال 1381 خورشیدی، تصمیم گرفته شد لایه­های مختلف این تپة باستانی دقیق­تر مطالعه شوند که این مهم در بهار سال 1391 محقق گردید. در این فصل کاوش به­منظور شناخت آثار ایلامی، در ارتفاعات مختلفی در بدنة مسیل طبیعی موجود در میانه تپه تاریخی، برش­هایی ایجاد شد. در لایه­نگاری مشخص گردید آثار سده­های اسلامی تقریباًً دو متر از حجم خاک بالایی سطح تپه را دربر گرفته است. به­رغم شناسایی سفال­های دوران پارتی در سطح تپه، بخش کاوش شده فاقد استقرارهای دوران پارتی بود. در عمق حدود دو متری از سطح تپه یعنی در زیر آثار اسلامی، ساختار خشتی بزرگ مربوط به معماری دوران ایلامی آشکار گردید.